M HKA Ensembles

Video, 00:11:00.

Collection: Collection M HKA, Antwerp (Inv. no. S0439_1).

Dit videowerk is gebaseerd op een oude nomadische gewoonte, zoals beschreven in de notities van een Engelse reiziger die Centraal-Azië bezocht in de 18^e eeuw. Tijdens het afbeelden van verschillende nomadische gewoontes en traditionele relaties besteedde de reiziger zelf geen bijzondere aandacht aan trouwgewoontes. De artiest die de nota’s na 200 jaar onder ogen kreeg, gebruikte ze echter als uniek materiaal voor het huidige project. Volgens een oude Kazakse gewoonte moet de bruidegom een soort van afkoopsom aan de ouders van de bruid betalen. Het bedrag wordt op voorhand overeengekomen. De bruidegom kan de bruid niet meenemen uit het huis van haar ouders en het huwelijk regelen vooraleer hij de volledige som geld betaald heeft. Nadat de overeenkomst gesloten is, hebben bruid en bruidegom wel de kans om drie nachten samen door te brengen. De bruid slaapt op een tapijt in de joert terwijl de bruidegom buiten slaapt. Ze worden van elkaar gescheiden door een kerege, een rasterwerk aan de ingang van de joert.

Misschien kunnen ze elkaar wel zien en aanraken, of gaan ze nog een stapje verder? Een videofilm is geen exacte weergave van de oude gewoonte omdat de oude nomadische kerege die het tapijt (het bed van het verloofde koppel) scheidde een lijn was die strikt aangaf dat er nog een huwelijk op komst was. Bovendien weet niemand wat er eigenlijk echt gebeurde wanneer de bruid in de joert en de bruidegom buiten de vilten muur elkaar niet opzochten in de nacht van de omvangrijke steppe. Deze intrige geeft de mogelijkheid om verschillende interpretaties en betekenissen open te laten. De artiest gebruikt de videofilm om te laten zijn hoe hij alles begrepen heeft. Het publiek bevindt zich bovendien in een actieve ruimte, waar verlangen omgevormd wordt naar het verspreiden van dominante energie.