Joseph Beuys maakte voor zijn werk vaak gebruik van onconventionele materialen. Ze vervullen een belangrijke functie en zijn opgebouwd uit complexe lagen van associaties en persoonlijke symboliek. De materialen kunnen enerzijds in verband gebracht worden met zijn uitgebreide begrip van kunst; ze belichamen de spanning tussen geometrisch en organisch, structuur en chaos, stilstand en beweging, koud en warm. Anderzijds is het materiaalgebruik van de kunstenaar sterk verbonden met elementen uit zijn biografie. Zo refereren vet en vilt aan de mythische redding van Beuys door de Tataren. Vet gaat onder invloed van de temperatuur makkelijk over van vaste in vloeibare vorm en omgekeerd en stond voor Beuys op die manier symbool voor de mogelijkheid tot transformatie en energie. Vilt gebruikte de kunstenaar om zijn absorberende, isolerende en dempende kwaliteiten en staat symbool voor het belangrijke concept van warmte in zijn oeuvre. Honing en bijenwas staan tegelijk voor spiritualiteit en politieke harmonie. Koper staat voor geleiding en circulatie van energie. Zwavel associeerde Beuys met spirituele warmte en liefde.