M HKA Ensembles

Object, 90 x 215 x 330 cm .

Collection: Courtesy The Deweer Collection, Otegem.

"Het moest iets zonder  schroeven en zonder vleugels zijn, want daar botst ge overal mee tegen. Ik dacht aan een soort luchtkussen of zo…" - Panamarenko

Na de poëtische Prova Car uit 1967 en de racewagen Polistes uit 1975 start Panamarenko in 1991 met de bouw van een zwevende auto. Het idee ontstaat tijdens een reis naar Peru in september 1990. De kunstenaar besluit een zwevende auto te maken om tussen de bomen te vliegen; een vliegapparaat zonder schroeven en zonder vleugels. De K2 krijgt een koetswerk van styropor in de vorm van een rechthoekig luchtkussen met afgeronde hoeken, een open cabine met een windscherm van plexiglas in het midden, en vier fans van kevlar op de hoeken. De aandrijving is op hetzelfde principe gebaseerd als dat van zijn Vliegende rugzakken: verschillende propellers met telkens twee schroefbladen, die elk in een afzonderlijke behuizing ingekapseld zitten, zorgen voor een grote luchtverplaatsing
via straalpijpen. Het toerental van de centrale motor wordt door de bestuurder gecontroleerd via een handgreep. De vier propellers die de lucht aanzuigen en vervolgens langs de vier gebogen straalpijpen weer uitstoten, bevinden zich links en rechts, voor en achter aan het toestel. De straalpijpen doen tevens dienst als spatbord om de schroeven te beschermen.