M HKA Ensembles

Boek, 19,2 x 14,2 x 2,2 cm.

Collection: Collection M HKA, Antwerp.

Léon-Gontran Damas (1912-1978) was een Franse dichter en politicus en samen met Aimé Césaire en Léopold Senghor een van de oprichters van de négritude'- beweging. Deze bloemlezing werd in 1947 gepubliceerd, een jaar voor Senghors belangrijke Anthologie de la nouvelle poésie nègre et malgache de langue française (Anthologie van de nieuwe Franstalige neger- en Malagassische poëzie) en diende als manifest voor de beweging. Ze bevat gedichten van Franstalige auteurs uit zes regio's: Sub-Sahara Afrika, de Antillen (Guadeloupe en Martinique), Guyana, Indochina, Madagaskar en Réunion, met veel gedichten die voor het eerst werden gepubliceerd. De publicatie is in politiek opzicht belangrijk omdat het om een poging is van schrijvers uit de koloniale periode om de Franse taal en cultuur te deconstrueren en te transformeren en een nieuwe en authentieke poëtische taal en cultuur te creëren die 'gelijk is aan' de Franse en er 'broederlijk' naast staat. In de inleiding brengt Damas hulde aan Étienne Léro (1910-1939), die wordt beschouwd als de eerste Franse dichter van Afrikaanse afkomst die zichzelf openlijk surrealist noemde. Het surrealisme, dat de burgerlijke samenleving afwees en in zijn zoektocht naar vrijheid en zelfontplooiing het onbewuste een bevoorrechte positie gaf, was een inspiratie voor de theoretici van de négritude. Het verschafte hen bovendien een instrument om het Frans emancipatorisch te benaderen. In hun zoektocht naar manieren om de taal van de kolonisator te transformeren tot een eigen taal smeedden ze nieuwe woorden, verzonnen namen (de term 'négritude' zelf), verwierpen orthodoxe zienswijzen, en introduceerden nieuwe ritmes en typografische stijlen.