Event

M HKA, Antwerpen

19 February 2016 - 29 May 2016

Vaast Colson (1977, Kapellen) schrikt niet terug voor de grote vraag naar de plaats en rol van de kunstenaar in de samenleving. Het werk van Colson is schaamteloos subjectief en neigt vaak naar het absurde. Tegelijk bevraagt hij voortdurend de relatie met het publiek en de al dan niet authentieke mystiek van het kunstenaarsbestaan. Vaak nodigt Colson ook collega-kunstenaars uit om deel te nemen aan gezamenlijk bedachte acties of om collectieve kunstwerken te produceren.

Enerzijds getuigt Colsons werk van feestelijke melancholie en kinderlijk plezier, en anderzijds van ongewone gedrevenheid en toewijding, waarbij hij soms de grenzen van het uithoudingsvermogen opzoekt. Zo wacht hij bijvoorbeeld uren in een café tot de klodder verf die hij uit een tube op een tafel heeft geknepen, gedroogd is. De hele tijd staat een cameraploeg vol ongeduld te wachten tot er iets zal gebeuren.

Het atelier exposeren

“Het is mijn bedoeling,” zegt Vaast Colson, “om een stuk van mijn atelier naar het M HKA te brengen, iets anders dan de manier waarop werken in een tentoonstelling meestal worden getoond. Ik behoor tot een generatie kunstenaars voor wie presentatie op zich belangrijk is geworden, bijna een substituut voor het werk zelf.”

De beslissing van Colson om zijn atelier naar een museum te verhuizen, heeft minstens drie betekenislagen. In de eerste plaats wil hij de bezoeker een unieke kans geven om, dankzij de aanwezigheid van de kunstenaar, vanaf de eerste rij de ‘reactivering’ van objecten mee te maken. Een tweede laag is een kritisch onderzoek van de instelling waarin het allemaal plaatsvindt, vertrekkend vanuit de klassieke definitie van een museum (verwerving, conservatie, onderzoek, tentoonstellen). Een derde aspect heeft betrekking op de kunstenaar zelf. Colson krijgt de zeldzame kans om, in een ruimte ingericht als kantoor, dingen te doen die we allemaal wel eens zouden willen doen met onze geaccumuleerde ballast. De kunstenaar wil komaf maken met alle projecten die hij ooit plande, om zo tot een toestand van tabula rasa te komen. Het proces van een atelier te exposeren en objecten, kunstwerken en archieven die er zich al in bevinden te documenteren, leidt waarschijnlijk niet tot antwoorden, maar zal zeker interessante vragen oproepen.

Verzamelaar

Vaast Colson is een soort verzamelaar. Hij verzamelt whiskyglazen, versleten mobieltjes en ongewone zonnebrillen. Zijn collectie groeit spontaan, niet zozeer vanuit de passie van een verzamelaar voor het zoeken, maar eerder vanuit het zoeken van een kunstenaar naar vormen en betekenissen die het creatieve proces stimuleren. Colson verzamelt speelgoed en idiote dingen die hij kocht omdat ze hem aan iets herinnerden. “Ze liggen hier soms jaren, maar ze hebben een zekere ongedefinieerde kwaliteit, zoals het pakje drinkrietjes voor kinderen, die op verschillende manieren kunnen worden gecombineerd (Build Yourself a Straw). Dit lag heel lang in mijn atelier en plots besefte ik dat het pakje rietjes een recente installatie in Den Haag had geïnitieerd. Het is moeilijk uit te leggen hoe sommige dingen in ons onderbewustzijn kruipen.” Een paneel met kleurrijke punaises hing lange tijd in het atelier naast dozen vol cd’s, oude cassettes en meerdere gitaren. “Als een toekomstig werk,” zegt Colson lachend, “dat belangrijke snookeropstellingen analyseert.”

Bibliotheek

“Ik heb er altijd van gedroomd om mijn bibliotheek toegankelijk en open te maken voor het publiek. Het ligt in de aard van bibliotheken om boeken tot leven te wekken.” De bibliotheek over kunst en kunstenaars van Vaast Colson is netjes alfabetisch geordend. De kunstenaar is van plan om een lijst te maken van al die boeken. “Ik wilde dat ooit doen met mijn cd’s, maar ben er dan mee gestopt. Dat is precies wat ik nu wil doen in het museum.”

Activeren

Op verschillende tijdstippen activeert Vaast Colson werken in de tentoonstelling. Bij Pop Pop Fizz Fizz probeert Colson in verf gedoopte champagnekurken tegen aan de muur bevestigde drums te laten knallen. Iemand registreert de voltreffers. De gebruikte flessen blijven achter op een statief. Voor Roy Sculpture bouwde Colson een secretaire van zijn grootouders om tot een Roy Orbison-jukebox. Iedereen kan een plaat van Roy Orbison ruilen voor een tekening van de kunstenaar. Op die manier wil Colson op termijn alle platen van Roy Orbison die ooit gemaakt zijn verzamelen. 

Gebaseerd op een tekst van Radmila Iva Janković