1999-2004

Sculptuur
Materials: mixed media

Collection: Courtesy of Annie Gentils Gallery, Antwerp.

1. SECTION D’OR I, 1999 (200 x 10 x 9 cm, hout, gesso, bladgoud)
2. SECTION D’OR II, 2000 (diam. 90 x 4 cm)
3. SECTION D’OR III, 2004 (190 x 78 x 8 cm, hout, bladhoud)
4. SECTION D’OR IV, 2004 (77 X 20 X 1 cm, metaal en bladgoud)

Vier secties van deuren uit de ateliers waarin de kunstenaar tussen 1999 en 2004 opeenvolgend werkte. Ze kunnen afzonderlijk of samen worden getoond.
Secties III en IV verwijzen naar Magritte's La Résponse Imprévue uit 1933.
Secties I, III en IV zijn gemaakt naar de afmetingen van de originele deuren.
Sectie II is een cirkel die uit een echte deur werd gesneden zodat een port(e)hole [een patrijspoort (deurgat)] wordt gecreëerd.

Webb noemt deze objecten 'deuren'. Zoals hij schrijft in een essay:
'Ik denk met name aan de deuren die ik maak: ze leunen tegen de muur omdat hun kozijnen afwezig zijn. En ik beschouw het afwezige kozijn als een vorm van metafysisch tussen-haakjes-zetten. Ook al is het niet meer aanwezig, toch blijft het de deur omlijsten, simpelweg omdat de deur een deur is... zij het een deur die niet kan worden geopend of gesloten.'

Verder zijn ze precies wat hun namen – in het Engels – suggereren. Gratuit en tautologisch. Dus waarom een deur? Zeker niet vanwege haar materiële aard. Niet vanwege haar gemakkelijk herkenbare vorm. Niet omdat ze is gemaakt van hout... of metaal. Niet omdat ze ergonomisch duidelijk is: van scharnieren voorzien en opgehangen, vastgemaakt en functionerend. Maar omdat ze de doorgang tussen binnen en buiten mogelijk maakt. Ze heeft de macht om toegang te geven of te weigeren; doorgang van hier naar daar te verzekeren of te blokkeren.

'De ziel van de meest alledaagse objecten', schreef Joyce, 'de structuur, die zo gegrond is, lijken ons stralend. Het object bereikt zijn openbaring.' Deze secties van deuren, en vervolgens deze feiten en barsten, kunnen alleen stralend dat zijn wat ze zijn, wanneer ze worden genoemd. Zoals Broodthaers zei: 'De taal van de vormen moet worden verenigd met die van de woorden.' Het voor de hand liggende woordspel 'section d’or' is een verwijzing naar de divina proportione van Luca Paciolo, de directe intentie om de deuren te verankeren in de kunst van het verleden.

'Deze, mijn deuren, zijn mijn poging om door verlichting dat zichtbare ding te verrijken dat verborgen zit in hun innerlijke duisternis.'
- Andrew Webb in het persbericht voor de expo Section d'Or; Gilding the Lily in de Annie Gentils Gallery, Antwerpen 2004.