M HKA Ensembles

Fotografie, 80 x 120 cm.

Collection: (c) Dirk Braeckman, Courtesy Zeno X Gallery, Antwerpen.

"Wanneer we foto's van de Belgische kunstenaar Dirk Braeckman in musea geïnstalleerd zien, lijkt het alsof we kijken naar foto's die ernaar streven schilderkunst te zijn. Ze zijn groot – hij houdt van levensgrootte foto's. Ze zitten niet achter glas – hij wil niet dat de blik onderbroken wordt. Ze eisen een 'kijkhandeling' die even langzaam is als bij eender welk schilderij. Ze hebben dezelfde rijkdom en verscheidenheid aan grijstinten als werken van Richter of Celmins. Inderdaad, Braeckmans beroemdste foto, C.O.-I.S.L.-94, was een foto van een schilderij. Voordat hij hem afdrukte, herkadreerde hij hem zodat we niets van het frame of de omgeving zien. Maar dit is geen normale reproductie van een schilderij: het licht vangt de hobbeligheid van het schilderij, de lijnen die getrokken worden door de verticale opspanreep. Elke kras of spijker is zo duidelijk als een imperfectie of een moedervlek in iemands gezicht. Een banaal schilderij wordt een mooie foto, die tegelijk meditatief en beklijvend is.

Toch wil Braeckman geen gemankeerd schilder zijn, en al evenmin wil hij de schilderkunst  verdringen. Wanneer hij over fotografie praat, zou hij het even goed over schilderkunst kunnen hebben:

Een foto is in feite niets meer dan een oppervlak samengesteld uit zwart, wit en grijs. voor mij sluit deze volledig abstracte visie aan bij wat op de foto is afgebeeld: een portret, een anekdote. [...] Het fluctueert, ook in mijn eigen werk, tussen abstractie en representatie; tussen het object, het materiaal en de representatie, de realiteit erachter, het zogenaamde echte beeld."

Tony Godfrey, in: Painting Today, Phaidon, Londen / New York, 2009