M HKA Ensembles

Object, 238 x 440 x 222 cm .

Collection: Collection Technische Universiteit, Eindhoven (Inv. no. WV64).

" Het zotte van die vleugels is dat je bij die eerste slag geen rendement haalt, dat is verloren lucht, maar de tweede slag is al veel efficiënter, omdat de aankomende luchtvan die eerste slag ineens wordt weggeflapt, en dan, ja, dan zijt ge vertrokken,hé!"  - Panamarenko

Deze sculptuur is een verbeterde versie van de Meganeudons en Chisto's die Panamarenko in het begin van de jaren zeventig ontwikkelt. Met de Umbilly tracht Panamarenko het trilmechanisme van de insectenvleugels nog te perfectioneren. De vaste vleugels van de Meganeudons worden vervangen door bewegende vleugels, en net als de Chisto wordt ook de Umbilly uitgerust met een verend element dat bevestigd is op een frame van makrolon. Ondanks de aanpassingen, blijft het basisprincipe hetzelfde.

"De Umbilly I is eigenlijk een gewone Meganeudon die ik toevallig de naam Umbilly heb gegeven. Maar wat het principe betreft is dat gewoon een insect met trillende vleugels, alleen wat gesofisticeerder. Als energie voor de aandrijving van de vleugels kiest Panamarenko voor mensenkracht. Als ge een zware Volkswagenmotor zou gebruiken, wordt het hele spul infrut uiteen getrokken. Maar als ge zoiets zelf in gang moet trap pen, dan begrijpt ge veel beter wat er allemaal gebeurt of zou moeten gebeuren. Met een motor hebt ge daar geen zicht op, want die blijft gewoon doordraaien ... " - Panamarenko

(bron: Hans Willemse en Paul Morrens, in: 'Copyright Panamarenko', 2005)