2012

Boek, 14.6 x 22.5 cm, 101 p, language: English, publisher: Book Works, ISBN: 9781906012342.
Materials: ink, paper

Collection: Collection M HKA, Antwerp (Inv. no. B 2024/689).

Literaire synopsis

The Ice Cream Empire is een experimentele vertelling waarin drie personages, bevrijd van oorzakelijke verbanden, met elkaar vervlochten raken door middel van conversatie. De Alien Architect (‘de buitenaardse architect’) beweert dat een gebouw geen structuur is maar een verstandelijke activiteit – minder beton, meer pap. Hij ontmoet de Persistent Midwife (‘de volhardende vroedvrouw’), die de utopieën van speelgoedwinkels kotsbeu is en zichzelf een onderbreking noemt – een Ice Cream Empress (keizerin van het roomijs). Lou Loa is misschien wel de moeilijkste om te begrijpen, niet in het minst omdat hij beweert dat hij bij de schepping van de White Horse of Uffington aanwezig was en dat hij zichzelf bewaart in een lekkende emmer zwarte inkt. Het boek evoceert de teksten van Kazimir Malevich en Kurt Schwitters, met de pastorale momenten van Traffic en de buikgesproken waanzin van Little Richard. Zo blijkt de geschiedenis een stroom van gesprekken, terwijl ze kostbare artefacten aantreffen, allemaal gevormd door de vloeibare, kristallen structuur van het heerlijkste dessert van allemaal: roomijs.

Verhouding van de roman tot de praktijk van de kunstenaar

Gesprek en samenwerking maakt de kern uit van zijn werk, dat hij benadert op verschillende manieren: in schilderijen, installaties, dans, muziek en tekst. Kit Poulson is gefascineerd door uitbreiding en fragiliteit, het snijpunt van geheugen en perceptie, en de niet-aflatende kracht van illusie, en hoe die gecombineerd kunnen worden om een soort aanvaardbaar verhaal te vormen, een soort draaglijk leven. The Ice Cream Empire komt voort uit zijn visuele praktijk, een constellatie van tekstbeelden die rond elkaar draaien en elkaar overlappen. Het boek beschouwt conversatie als een fragiele samenwerking, die vluchtige betekenissen voortbrengt die rond statische stukken beeld/geheugen draaien en die verbinden. De roman komt ook voort uit Poulsons ervaringen met praktijkgerichte research in de Schone Kunsten. Daarom is ze ontworpen om performatieve en affectieve elementen te benadrukken, met ook aandacht voor hun onderlinge verband en hun onderbreking van meer afstandelijke, verstandelijke analyse. In The Ice Cream Empire lopen verschillende duidelijke en meer bedekte patronen van ordening, een stroom die de lezer op verschillende “snelheden” kan ervaren. Het boek is een voortschrijdend verhaal, maar net zo goed een stel citaten en debat over ideeën (Kazimir Malevich, Kurt Schwitters, Giordano Bruno, Velimir Khlebnikov, Elena Guro). Kunnen de strategiën van de historische avant-gardekunst meer overbrengen dan radicale nostalgie? Hieronder geeft een golfstructuur, los van de betekenis van de tekst, vorm aan het boek.

Novel's website