Tissu rayé sous verre peint découpé en 25 parties égales, n°12
1982
Installatie
Materials:
Collection: Collection M HKA, Antwerp (Inv. no. BK7031_M191).
Dit werk van Buren hangt verspreid over een muur en bestaat, in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, uit 24 gelijke delen (wat betreft vorm en afmetingen) en centraal één groter deel. De 24 kleine vierkanten hangen op gelijke afstand van elkaar en zien er met uitzondering van de 4 delen in de hoeken hetzelfde uit. Achter de glasplaatjes in de hoeken zit een gestreept stuk stof, verticaal verdeeld in een rode en witte strook. Het glasplaatje is aan de kant van de witte strook nog eens overschilderd met witte acrylverf. De andere vierkanten tonen dezelfde verdeling, maar hier is het linkse deel van het glasplaatje geschilderd in witte acrylverf, terwijl achter het rechtse de witte muur zichtbaar is. In het midden hangt een verticaal gestreept doek in de vorm van een kruis, afwisselend verdeeld in rood en wit. Overal is de afstand tussen de stroken dezelfde, namelijk 8,7 cm. Opvallend is het verticale strepenpatroon, een motief dat Buren al gebruikt sinds 1965. Dit strepenpatroon bepaalt op een subtiele wijze de beleving van de ruimte: de strepen begrenzen en accentueren tegelijk de architectuur. Via een spel van ritme en verhoudingen herdefinieert de kunstenaar steeds ruimtes en toont hij ons een nieuwe kijk op architectuur of omgevingen. De context waarin hij een werk plaatst, is voor hem dan ook heel belangrijk: *“Ce qu’il faut comprendre, c’est que je n’expose pas des bandes rayées, mais des bandes rayées dans un certain contexte…”.* Deze aandacht voor de context wordt ondersteund doordat deze eenvoudige vormentaal van strepen het kunstwerk bevrijdt van elke vorm van expressie of schilderkunstige illusie. We kunnen niet *door* het kunstwerk kijken naar een andere werkelijkheid, we zijn verplicht om *naar* het kunstwerk te kijken en ons op het oppervlak en haar functioneren in de context te concentreren.
