Real Artists Don't Have Teeth
2010
Performance
Materials:
Collection: Courtesy Kunsthaus Zürich Collection.
Het werk verloopt volgens het format van een lezing, inclusief whiteboard. Het bijzondere is dat de performer/s ‘transformaties’ ervaart/en en ‘in de huid kruipt/en’ van de tandeloze artiesten waarover in het script wordt gesproken, daarbij hun stemmen en lichaamshoudingen imiterend. Wat de kunstenaar, performer en dichter uit de drie rollenspellen – Jack Smith, Lenny Bruce en Antonin Artaud – met elkaar gemeen hadden, was de erbarmelijke staat van hun gebit, maar ook dat ze ‘de koers veranderd hebben’ van respectievelijk underground-cinema, stand-upcomedy, theater, kunst en psychiatrie. Deze grote figuren confronteren ons met een fundamentele vraag: is kunst een doeltreffend medium om de werkelijkheid te veranderen? (Een misleidende vraag, aangezien ze impliceert dat kunst geen werkelijkheid is.) Of preciezer uitgedrukt: zijn kunstenaars een gevaar voor de status quo? De tekst onderzoekt de complexiteit van vraagstukken rond censuur, de betrokkenheid van kunstenaars bij hun publiek, en de betekenis van mainstream en marginaliteit.
Première in het Moderna Museet, Stockholm (2010)
