Auto-Mio
1998
Fotografie
Materials:
Collection: Collection M HKA, Antwerp (Inv. no. BK7170 - BK7183).
Auto-Mio is een reeks van 14 kleurenfoto’s op papier. Verhoeven bewerkt foto’s van kiempjes en planten met tekeningen en tekst. De titels zijn geschreven in een soort van Italiaans aandoende koetertaal, met alle woorden eindigend op -o, en de betekenis lijkt duidelijk. O verwijst naar nul, naar een beginpunt. Verhoeven begint van nul zonder belang te hechten aan het voorgaande, het verleden. Vrij vertaald betekent Auto-Mio ‘Zelf-Ik’, de tekst refereert hier dus aan de kunstenaar zelf. De boonscheut bijvoorbeeld is een metafoor voor de positionering van Verhoeven in de kunstwereld: hij zoekt zichzelf in de kunstwereld, een stukje grond om te groeien.
De fotoreeks is gebaseerd op een samenvoeging van botanische elementen tot allerlei vreemde en erotische taferelen. Tegelijk zijn ze voorzien van speelse en raadselachtige woorden in viltstift. Spelen met woorden is een typisch kenmerk van Verhoevens werk. Hij maakt onverwachte associaties tussen woorden en dingen of tussen woorden onderling (bijvoorbeeld door het gebruik van mengwoorden).
Op het voorplan van elk fotoblad wordt op een roze of violet kleurveld een klein gebeuren getoond, bijvoorbeeld een krop sla of een potje met witte bonen. Hieruit vertrekt dan vaak een lijn van getekende bonen of kiempjes: de tekeningen planten zich voort in steeds verdergaande reeksen die men kan vergelijken met de reeks Copy-Boules. De fotoreeks zou je dus ook kunnen zien als een ontsnappingsroute, waarin niets vastligt en alles zelfstandig kan evolueren. Vluchtig geschreven annotaties op de tekeningen begeleiden of ondersteunen het proces, Auto in Extremio, Imaginatio tinto, Imaginatio una, duo, tres, …
Dit dubbelzinnige spel met taal en beeld zorgt ervoor dat de fotoreeks niet in één bepaalde betekenis te vatten is.
